kısa cümleler hakkında yeni bir teori..

.

bundan tam 52 hafta önce, berlin'de ilk yazısını yayınladım bu projenin. devamındaki 52 haftada yaşadığım herhangi bir durumdan bahsettim size. bu bazen gidip gördüğüm bir şehir oldu, bazen de anlatmak istediğim saçma sapan şeyler. kimisi için itiraflarım diyebilirim ama en önemlisi bunlar benim yaşadıklarım. bundan yıllar sonra kendim için birer zihin defteri belki, belki kimse için anlamı olmayan bi' çok detay. bunu yapmaya başlama sebebim, bir süre ara verdiğim bu blogu canlı tutmaya çalışmak. çünkü insan canlı tutmaya çabaladığı şeyler sayesinde ayakta duruyor. bazen deviriyor elindekileri, bazen kırdığı için yapıştırmaya çalışıyor. zaten hayat da bu.. kendiniz için yapmak istediğiniz ne varsa, en çok başkalarına veriyorsunuz. bu kimi için zarar görünse de, sanırım benim için hayata tutunma çabası. itiraf olarak almayın bunu, bu benim gerçeğim..

uzatmanın anlamı yok. ben 52 hafta boyunca bu mecraya bir çok şey yazdım. okundu ya da okunmadığı kaygısıyla değil. sayesinde bir yıl boyunca beni ayakta tutan, zihnimi yoran, yormaya devam eden bu projeye artık son vermem gerek.

çünkü; yeni şeyler söylemek lazım..

..week 52 and project is over!