arthur guinness'in mirası için irlanda'ya gitmek ve mirasın köpüklü bir bardak guinness çıkması

.

normalde bir ülkeye gitmeyi planlarken o ülkenin meşhur olan herhangi bir şeyinin olup olmadığına bakmam. beni alakadar eden kısmı o ülkenin türkiye'den vize isteyip istemediği (istese de sorun değil gerçi), uçak bileti fiyatları, ülke içi ulaşım alternatifleri ve fiyatlarıdır. irlanda - iskoçya seyahatini planlarken bunun biraz dışına çıkmak zorunda kaldım. normalde etrafında gecenin bilmem kaçında sadece et yemek için bolu dağındaki et lokantalarına giden insanlar olduğu için; bir ülkeye bir şey yemeye, bir şey içmeye gitmeyi pek yadırgamam. yemek yemeyi değil de yapmayı tercih eden bu beden irlanda'ya gitmeyi bir iki şey için çok istedi. bunlardan biri de işte buydu efendim; guinness..

@google

bira içmek değil de denemek konusunda bi' zaafım var. "uzun yıllar içmemiş bir bünyenin (26 yıl) ne oldu da böyle zaafı oldu? diye soran bir insana; "haydaa şimdi yaşımız ortaya çıkacak dur allahını seversen" demek gelse de içimden, böyle bir zaafım olduğu için ne yalan söyleyeyim mutlu ve meshûdum..

yazarın yaşı = alkol almadığı yıllar (26) + kadınların nasıl olur da gözlerinin içine kalem sürmesini anladığı anın ışık hızıyla çarpımı

yani;

yazarın yaşı = 26 + ∞(sonsuz) x 30000* km/sn                          *değerler ortalama olarak alınmıştır

irlanda'ya özellikle de dublin'e gidince "guinness" müzesini gezmemek olmaz dedim elbet. zaten şehre indiğinizde sizi karşılayan büyük guinnes tabelaları işin merkezine geldiğinizi, artık kaçışınızın olmadığı ve ne iyi edipte geldiğinizi size anlatır cinsten. anlıcanız kurtuluşunuz yok! siz artık guinness'in ana vatanındasınız..

bira gurmesi değilim ben. şimdi size bu bira şu şekilde yapılır, söyle malttır, dünyadaki en iyi draft biradır filan demicem elbet. sadece dublin'i dublin yapan guinness ve onun şehrin neredeyse üçte birlik kısmını kapsayan fabrikasına yani guinness storehouse'a şöyle küçük bir tur attırmaya geldim. fazla kalmadan gidicem zaten, ocakta yemeğim var..

yukarıda gördüğünüz kahveye benzeyen şeyler aslında arpa! bizim bildiğimiz altın sarısı renginde değil ama. guinness'e o kapkara rengi veren kavrulmuş arpa. guinness'i ilk içtiğinizde size hafızanıza kazılı bir tadı çağrıştırır; kahveyi. bu aslında bardağı ağzınıza götürdüğünüzde dudaklarınızın ve dilinizin değdiği ilk şeyden, yani o ünlü köpükten ileri gelir. guinness'e o muhteşem tadı veren buğdayı yukarıda gördüğünüz renge gelene kadar geleneksel yöntemlerle kavurmaları ve yine ilk günden bu güne kadar hiç bozulmadan gelen yöntemlerle son halini aldırmalarıdır. suya çok önem verirler mesela. su tüm irlanda için olduğu gibi guinness için de büyük bir değerdir..

buğdayın ve biranın saklanması, daha sonra da taşınması yine geleneksel yöntemlerle yapılır guinness'te. onlar buğdaylarını tamamı kendi imalatları olan bu ahşap varillerle yaparlar. onlar için varilleri en az biraları kadar önemlidir. bunu da size müzenin her yerinde göstermekten asla çekinmezler..

müze aslında bir bira müzesi için oldukça büyük. tamı tamına beş katlı. size ilk kattan başlayarak biranın nasıl yapıldığını anlatır. ilk katta buğdayı anlatır, ikinci kata geçince buğdayın kavrulmasını - suyu vesaire, üçüncü katta.. bu böyle yedinci kata kadar böyle devam eder.

şimdi sıra asıl meselede; yani guinness'in nasıl doldurulacağına dair aldığım kursta ve sonunda bana verilen sertifikada :)

gruplar halinde içeri alınmakla başlar bu kurs efendim. gruptaki kişi sayısı 8 ya da 9 kişidir. kapıda adınızı ve soyadınızı sorarlar. türkiye'de olsa şahsen vermekten yana değilimdir; lakin güzelim irlanda'da ne olabilir ki diyiveriyor insan..

sonra bu şeker abimiz başlıyor anlatmaya. bardağı nasıl tutacağınızdan başlıyor ilk. 45 derecelik bir açı oluşturmak şart! sonrasın da zaten bütün maharet sizde.. (itiraf ediyorum o an bendeydi :p )

ikişerli gruplar halinde başlarsınız doldurmaya. ekranda sizi yakın olan hanım kızımız burada diğerine bariz bir fark atıyor bira doldurmada. sanırım bi' barda filan çalışıyor :\ diğerinde bariz bir beceriksizlik görünmekte. bizden taraftaki hanım kızımın bardağa bakarken, diğeri karşısındaki kulpa bakıyor. allah ıslah etsin ne diyim..

durdurma işlemi hızla devam ediyor..

(bu arada fotoğraflar arasında böyle kısa yazılar yazmak çok güzelmiş :p )

doldurma işleminde önemli olan bardağı ağzına kadar doldurmamak. çünkü guinness'i bardağa doldurmak iki aşamadan oluşuyor. ilki yukarıdaki fotoğrafta gördüğünüz ilk kısım. yani türk tabiriyle; üzerinde bi' dudak payı var. tabi silikonlu ya da silikonsuz oluşu etki etmekte. bunu kursta söylemediler, ben kendim ekledim :)

ikişerli guruplar halinde veriliyor demiştim ya kurs? demedim mi? yahu dedim ya! çık yukarı bi' iki paragraf orada yazıyor. yani insanı kendinden şüphe ettirirsiniz valla.. neyse guinness'e dönelim. yönümüz o taraf olsun. hep ona bakalım. sevelim onu, bıdık bıdık yapalım. hımm yapalım..

edit: yazar yazısını ikinci okuyuşunda burada saçmaladığını kabul etti!


farkındaysanız yukarıdaki dört adet guinness'in dördünün de rengi birbirinden farklı. sebebi dolduruluş sırası. demiştim ya guinness'i doldurmak iki aşamadan oluşur diye (bunu dediğime eminim); işte ilk aşaması bu şekilde son bulur. mesela bizden taraftaki açık renkli bardak en son doldurulan. diğer taraftaki de ilk doldurulan bardak. köpük yavaş yavaş yukarı doğru çıkar ve en son o siyah rengi alır..

sonra da bira doldurmak için kullandığınız kulp aşağı değil de yukarı doğru kaldırılır ve ikinci kısım yani dudak payının köpükle doldurulma anı başlar. şahsen fikrim de işin en zevkli kısmımın bu olduğudur :)

en sonunda da kendi doldurduğunuz koca bi' bardak guinness afiyetle içilir :) (buna türk ve dünya edebiyatında, ayrıca sinema tarihinde mutlu son denir. meydan larus 13. cilt)

bitmediiiii (vapurda neydü belirsiz şeyler satan adam nidası)

@google

işte guinness storehouse'un uzaktan manzarası. tepesinde bütün dublin tepeden gören muhteşem bir terası var. 360 derece dublin manzarası eşliğinde guinness'ini yudumlarken aşağıdaki gibi garip fotoğraflar da çekebilirsiniz :)

garip demiştim;

"storehouse" terimi geçmekte farkettiyseniz müzenin adında. etmediyseniz de yuh artık! kaç defa yazdım. ee o kadar para harcadık, tuttuk size müze yaptık bunun bir de akarı olmalı demiş elinoğlu. yapıvermiş güzel bi' guinness ürünleri mağazası..

şapkalar;

yine şapkalar :)

ve yine şapkalar..

her ne kadar benim modelliğim sadece şapkalara yönelik olduysa da mağaza da aklınıza ne gelirse vardır. çay altlığından tutun da banyo lifine, oyun kağıdından tutun da tırnak törpüsüne.. (maksat kafiye olsun)


işte böyle efendim bu adamın guinness hakkında aklında kalanlar. içtiği en güzel biralardan birine olan şahitliğini size aktarma çabası filan..

ha unutmadan;

iş bu yazı Arthur Guiness'e ve onun köpüklü siyah birasına adanmıştır..